[09] Marionetka

Fandom: Harry Potter

Postacie/pairing: Bellatrix Black i Rudolf Lestrange
Rodzaj: miniaturka, one-shot

~

 Miłość jest tyranem, wiesz?

Jonathan Carroll

Rudolf Lestrange był przyzwyczajony, że zawsze dostawał to, czego chciał.

Ale Bellatrix... Ona była dla niego prawdziwym wyzwaniem. Niedostępna, zimna, oschła. I oszałamiająco piękna.

Od samego początku dawała mu znać, że nim gardzi. Widział to w jej oczach, w jej gestach, uśmiechu. Kiedy ją gdzieś zapraszał, zbywała go śmiechem. Była jedną dziewczyną na Ziemi, która sprawiała, że zapominał, co chciał właśnie powiedzieć. Wystarczyło, że spojrzała na niego tymi wielkimi czarnymi oczami. Widział w nich tajemnicę, którą z każdym kolejnym dniem pragnął odkryć coraz bardziej.

Kilka tygodni po ukończeniu Hogwartu, Rudolf razem z ojcem odwiedził dom Blacków. Druella, wyprostowana jak struna w ciasno upiętych włosach, przywitała ich skinieniem głowy i zaprowadziła do salonu. Tam czekał już na nich Cygnus ze swoimi córkami - Andromedą i Narcyzą. Obaj przywitali się z nim krótkim uściskiem dłoni. Na nieme pytanie, gdzie podziewa się Bellatrix, odpowiedział, że zaraz powinna zejść na dół. I kilka sekund później, rzeczywiście się zjawiła.

W prostej, czarnej sukni i wysoko upiętych kręconych włosach, wyglądała jeszcze piękniej i tajemniczo niż zazwyczaj. Zeszła powoli po schodach i z niewymuszoną gracją, którą zawsze dostrzegał w jej ruchach, stanęła obok swoich sióstr.

Raplh Lestrange uśmiechnął się szeroko.

- Jak pewnie się spodziewasz, drogi Cygnusie, przyszedłem tu dzisiaj, aby poprosić cię w imieniu mojego syna o rękę twojej najstarszej córki. Mam nadzieję, że się zgodzisz i uczynisz ten zaszczyt naszej rodzinie - powiedział. Black przez chwilę przyglądał się Lestrange'owi, a potem kiwnął powoli głową.

- Któż inny byłby lepszym kandydatem dla mojej córki niż twój syn, Ralphie? - zapytał, a jego twarz wykrzywiło coś na kształt uśmiechu. Rudolf, słysząc to, ruszył powoli w stronę Bellatrix. Następnie wyciągnął z pudełka rodowy pierścień rodu Lestrange, który należał do nich od pokoleń. Przez chwilę w salonie panowała pełna napięcia cisza. Bellatrix spojrzała wypraną z emocji twarzą w stronę ojca. Widząc jednak jego ostre spojrzenie, nie miała innego wyjścia. Musiała się zgodzić.

Właśnie wtedy Rudolf sądził, że wygrał. W końcu miała zostać jego żoną.

Ale jak się okazało, nigdy w życiu nie mylił się bardziej.

Szybko pojął, że Bellatrix nie będzie jego. Nie będzie, ponieważ należała do innego. Zrozumiał to, kiedy pocałowała go po raz pierwszy. Mocno, zachłannie. A potem wyszła z gorzkim uśmiechem na ustach, zostawiając go, na środku sypialni.

Z czasem to polubiła. Zwodzenie go płomiennymi pocałunkami, wyobrażając sobie, że jest z kimś zupełnie innym, aby w końcu odejść. A to tylko rozpalało w nim nadzieję. Bo skoro wcześniej już tyle razy odchodziła, to tym razem też musiała wrócić, prawda?

Z biegiem lat, Rudolf uznał, że był głupcem. Był głupcem, kiedy myślał, że może ją mieć. Bo jego żona za każdym razem udowadniała mu, że ma go w garści, że koniec końców to on był jej, a nie ona jego. Że mogła zrobić z nim wszystko, a on i tak nie zostawiłby jej, tylko wciąż czekał na kolejny, choćby najmniejszy ruch ze strony Bellatrix.

Bo był jej marionetką.

___________________________________

Dzisiaj meeeeega króciutko, ale bardzo chciałam napisać coś niedługiego. Szykuję długą miniaturkę i potrzebowałam od niej odskoczni. :D Ogólnie ostatnio jakoś mam fazę na różne ff o siostrach Black, więc nie zdziwcie się jeśli za jakiś czas coś o którejś z nich dodam. ;)