25. Ostatni raz

chodź pocałuj mnie

na zawsze 

i rozwiej się jak mgła

bez słowa

ostatni raz

Adamo70

Pamiętam jego oczy, gdy spojrzał na mnie ostatni raz.

Fred Weasley nigdy nie był dobry w ukrywaniu swoich emocji. Wszystkie jego zmartwienia, złość, radość, zadowolenie, zawsze mogłam wyczytać z jego czekoladowych oczu. Tego dnia niepewność i strach zżerały mnie od środka, zaciskając z całej siły swoje zimne palce na moim ciele; dlatego właśnie spodziewałam się zobaczyć to samu u niego.

Ale myliłam się.

Nie było w nich miejsca na strach. Zamiast tego ujrzałam determinację i nadzieję, obie tak wielkie, że wprost wylewały się z jego oczu, napełniając tym samym moją duszę i serce.

Pamiętam jego dotyk, gdy musnął rękami moją twarz ostatni raz.

Jego dłonie były tak przyjemnie ciepłe i delikatne. Pogłaskał mnie po policzku, przejechał opuszkami draśnięcie obok ucha, aż w końcu z rozbawieniem pstryknął mnie w nos.

Sądziłam, że niemożliwym jest uśmiechać się tak szczerze, gdy w powietrzu wisiało ciężkie widmo nadchodzącej walki. Ale Fred właśnie taki był. Słowo "niemożliwe" nie miało prawa bytu w jego słowniku.

Pamiętam jego wargi, gdy pocałował mnie ostatni raz.

Przekazał mi tym pocałunkiem wszystko, czego nie dało się tak po prostu wyrazić słowami. Przeżyliśmy długie miesiące rozłąki i rozpaczliwej tęsknoty, gdy byliśmy rozdzieleni i za nic w świecie nie chciałam pozwolić, aby jego usta przestały dotykać moich.

Ale musiał już iść.

- Niedługo się zobaczymy - stwierdził z pewnością w głosie, tak głęboką i wielką.

Los potrafi być okrutny i nie oszczędza... 

...aż do ostatniej chwili.

Nie byłam gotowa na te wszystkie nasze ostatnie razy, Fred.